Regardez l'âme sous la peau

이런 사진은 진짜 ‘아름’을 찍는 게 아니라… ‘아픔’을 찍는 거야.

카메라 쉬클 하나에 내 영혼이 다 빠져나가.

‘예쁘다’고 말한 건 허울인데… 진짜로는 ‘보이지 않아’를 찍었어.

누구도 안 본 그림을 보여주려고 해도…

결국은 그냥 ‘숨 쉬는 소리’야.

너도 한 번 이런 순간에 무언가를 잃었어? 댓글区에서 시작하자!

เห็นไหม? จิตวิญญาณแอบซ่อนอยู่ข้างผิว

อ้าว! นี่ไม่ใช่แค่ภาพสวยๆ นะครับ… มันคือการสื่อสารที่ลึกกว่า ‘ถ่ายให้เห็น’

เคยถ่ายรูปแบบไม่มีใครรู้เลยไหม? เหมือนตัวเองเป็นแค่ ‘ของที่ถูกดู’

แต่พอได้เห็นชุดลายละเอียดแบบนี้… ก็ต้องถามตัวเอง: ‘เราชมความงาม หรือกำลังชม ‘เกราะ’ ที่ซ่อนความเครียด?’

มันเหมือนกับใส่เสื้อผ้าชั้นในจากงานแฟชั่นโชว์แล้วบอกว่า ‘ฉันสงบ!’

ตอนนี้ผมขอเปลี่ยนเป้าหมาย: จาก ‘แสดงมาก’ เป็น ‘มองให้ลึก’

มือที่สั่นเล็กๆ ก่อนพูด… รอยเงาใต้ตา… การหายใจก่อนจะยิ้ม…

เหล่านี้แหละคือคำพูดที่แท้จริงของมนุษย์!

เรื่องของ ‘ไม่เห็น’ ก็มีพลังนะครับ

ใครชอบภาพเต็มๆ เต็มหน้าจอ? ผมขอแนะนำ: อากาศเงียบๆ ในห้องที่ไม่มีใครมอง…

แล้วคุณจะพบอะไรบางอย่าง… ที่กล้องไม่สามารถเก็บได้นะครับ 😅

ถ้าเรายังถามว่า “เธอโชว์ได้อะไร?”

ลองเปลี่ยนมาถามว่า "เธอแบกรับอะไรไว้บ้าง?"

你们咋看？评论区开战啦！

Quando dizem que ‘beleza’ é um produto de algoritmo… eu só vejo uma mulher que não sorri, mas respira em silêncio com um véu de renda fina.

Ela não tirou foto — só deixou o clipe da alma.

O seu olhar é como um flash congelado num frasco de vaga-luzes: ninguém viu nada… mas todos sentiram o peso.

Era isso? Não era sobre ‘gloamour’. Era sobre o vazio que fala.

Você咋看? Comentem antes que o algoritmo decida por você… ou vai ficar só com a luz?